Innerlijke rust vinden
In een tijd waarin uiterlijke waarden hoger gewaardeerd worden dan de mens die daar achter schuilt, is het lastig om te verinnerlijken. We hebben een wereld gecreëerd waarin presteren het uitgangspunt vormt. Hoe meer je bereikt, des te groter je aanzien is en hoe sterker je ego zich ontwikkelt. En andersom werkt het uiteraard hetzelfde. Als je onder de maat presteert ten opzichte van wat als normaal wordt gezien, dan ontwikkelt je ego zich de andere kant op met alle gevolgen die daarbij horen.
Alleen als je leeft naar wie je werkelijk bent, pas dan verkrijg je innerlijke rust. Maar wie ben je? Waar sta je voor? Wat zijn de waarden waarnaar je leeft? Waar wil je voor staan? Doe je wat je wilt? Doe je voor anderen wat je zou willen doen?
Innerlijke rust verkrijg je enerzijds door een leven te lijden dat ook daadwerkelijk rustig is. Peace Pilgrim zei hierover: ‘als je rust wilt, dan moet je rustig zijn; als je vrede wilt, dan moet je vredig zijn; als je liefde wilt, dan moet je lief zijn.’ Eenvoudiger kan het niet, en meer waar ook niet. Leef naar wie je wilt zijn, naar wat bij jou past.
Anderzijds verkrijg je innerlijke rust door te onthechten van de dingen des levens. Het is heel eenvoudig; alles wat je bezit of waar je (te) veel waarde aan hecht dat kun je verliezen. Hierdoor ontstaat in meer of mindere mate angst om kwijt te raken. Dit geldt voor alles, voor materiële zaken, voor de mensen om je heen, maar ook voor de gedachten die je hebt. Misschien zelfs wel het meeste voor gedachten.
“Alle gasten die aankomen moeten worden ontvangen als Christus zelf, want hij zal eens zeggen:
‘Ik kwam als gast en gij hebt Mij opgenomen’.”
Peace Pilgrim is een Amerikaanse vrouw die op zekere dag aan een pelgrimstocht voor de vrede is begonnen. Ze legde de gelofte af dat zij zou blijven rondtrekken totdat de mensheid de weg naar vrede gevonden had. Ze heeft 28 jaar lang door Amerika en Canada gelopen tot aan haar dood in 1981.
Tijdens haar voettocht droeg zij alles bij zich wat ze bezat: de kleren die ze aanhad, een kam, een tandenborstel en balpen. Geld had ze niet en nam ze niet aan. Ze sliep waar haar onderdak werd geboden en at waar ze te eten kreeg. Ze vroeg niets maar vertrouwde op de goedheid van de mensen, want ‘er is iets goeds in ieder mens’.
Deze echte vredesapostel inspireerde duizenden met haar eenvoudige boodschap die ze met haar leven kracht gaf: overwin het kwade door het goede, leugen door waarheid en haat door liefde.
Helaas heeft die boodschap nog steeds niet aan actualiteit ingeboet.
De wilde ganzen zwemmen niet
om zich in het water te weerspiegelen.
Het water heeft niet de bedoeling
hun beeld vast te houden.
Benieuwd naar innerlijke rust verkrijgen?
Neem gerust eens contact op voor een gesprek. Misschien past het je om te Leren Mediteren, of wellicht wil je liever praktischer aan de slag en handvatten krijgen over leven naar je waarden.
Je mag me bellen of mailen, maar het meest enthousiast word ik van een handgeschreven briefje met alvast jouw motivatie voor een gesprek. Want op het moment dat je begint met schrijven, begint ook al ons Benedictijns gesprek.
We kunnen het zelf !
Dit is de titel van het boek van Arjen Pasma. Een boek met veertig columns die deze inmiddels gepensioneerde homeopaat met een lange staat van dienst geschreven heeft voor de Andere Krant.
Arjan Pasma doet een appel op ons vermogen om goed voor ons lichaam te zorgen zodat het in staat is om zelfregulerend te zijn in het voorkomen van ziekten. Niet door vaccinaties, niet door pillen, nee, vanuit vertrouwen in het eigen lichaam als uitgangspunt te nemen.
In feite is dit ook van toepassing op de geestelijke gezondheidszorg. Het is bizar wat mensen tegenwoordig slikken aan pillen tegen somberheid, om te kunnen slapen, drukte in het hoofd te reguleren, enzovoorts. Het is een enorme industrie geworden en dat is buitengewoon zorgelijk want ook voor het geestelijke stuk van ons geldt: we kunnen het zelf.
Voor de preciezen onder ons: natuurlijk kunnen we niet alles zelf. Als je een been breekt dan dient deze in het ziekenhuis gezet te worden. En als je een psychose doormaakt dan is adequaat ingrijpen noodzakelijk om erger te voorkomen. Dit begrijpen we allemaal en het staat buiten kijf. Wat wel bedoeld wordt zijn de psychische ongeregeldheden die bij het leven horen. Denk aan rouwen, aan somber voelen, overspannenheid, neurotisch zijn, en zo zijn er nog wel een aantal geestelijke gesteldheden waarvoor we zelf het heft in eigen hand kunnen nemen. Meestal is het een kwestie van tijd en inzicht.
Tijd is er vaak niet, of we gunnen het onszelf niet. We staan onder druk van de vele verplichtingen die er zijn. Het werk wil dat je snel weer productief bent, maar ook de mensen om je heen oefenen druk uit, alleen al door te vragen of het al wat beter met je gaat. Alles staat in het teken van snel weer normaal functioneren terwijl veel gemoedstoestanden vragen om een stapje terug te doen, te vertragen, druk te verminderen.
Dit brengt ons vanzelf bij inzicht. Er is inzicht voor nodig om jezelf te begrijpen. Er is inzicht voor nodig om te zien waar het mis is gegaan. En er is inzicht voor nodig om weer terug te komen bij jezelf. Terukomen bij jezelf is meestal waar het om gaat. Waar ben je van je koers geraakt? Misschien wel uit de bocht gevlogen? Is het een opeenstapeling van ongezonde leefpatronen geweest of een eenmalige heftige gebeurtenis? Terugkijkend weten de meesten over het algemeen wel wat er voor gezorgd heeft dat de koers verlaten is. Daar is weer tijd voor nodig dat tot bewustwording, en dus inzicht, leidt.
Kunnen we dit stapje terug nog wel maken? Het stapje terug dat zorgt dat je de voet van het gaspedaal en de tijd neemt om tot jezelf te komen? Het antwoord is: heel vaak niet. We neigen er eerder naar om in de vaart vooruit te blijven en het gaspedaal juist verder in te trappen. We willen oplossingen, we gaan naar de huisarts voor het liefst een quick fix. Maar een snelle oplossing is er nooit. Misschien voor heel even, daarna komt de kwaal toch terug want er is niets veranderd, dus je trapt opnieuw in de valkuil van altijd maar doorgaan met wat je al deed. Stop daarmee en ga eerst eens goed voor jezelf zorgen. We kunnen het zelf!
Ga gezond eten, zorg voor een juist slaapritme (ook al kun je de slaap niet vatten), beweeg door bijvoorbeeld te gaan wandelen, en skip de ‘moetens’ uit je leven. Moetens die vaak ingegeven worden door overtollige communicatie. Een mens heeft geen overvloed aan berichten nodig, één keer per dag post is voldoende. Doe het maar eens met je eigen ‘berichten’, de vragen, de onzekerheden, angsten en onrust van binnenuit. Steeds vaker overschreeuwen we deze terwijl we er juist naar dienen te luisteren, te ervaren, te begrijpen.
Vertragen is het sleutelwoord in het plegen van goede zelfzorg. Het is de vertraging die uiteindelijk voor het juiste tempo zorgt. Zowel ons lichaam als onze geest zoekt immer en altijd naar evenwicht. Als we te langzaam gaan dan ontstaat er als vanzelf motivatie om meer te gaan ondernemen. Doen we daarentegen te veel dan gaat ons systeem de boel frustreren om jou te dwingen te vertragen. Voor de ene persoon betekent dit hoofdpijn, de ander krijgt een knoop in zijn maag of een krop in zijn keel, maar altijd geeft je lijf één of meerdere signalen af. Negeer je deze signalen, dan weet je wat je te wachten staat: vroeg of laat gaat je lichaam je nog meer frustreren waarop de één hartklachten krijgt en de depressief wordt, enzovoorts.
‘We kunnen het zelf!’ en dit begint met goed luisteren door te vertragen.