Thuismonnik zijn
Wanneer je met enige regelmaat een klooster bezoekt, dan kan het ontstaan dat je verbondenheid ervaart en de behoefte voelt om oblaat te worden. Dit doe je door eerst een proefjaar of vormingsjaar te volgen en bij gebleken geschiktheid leg je aan de abt van het klooster de gelofte af dat je het leven van Christus navolgt met als richtsnoer de spiritualiteit van het klooster. In mijn geval betekent dit het volgen van de Regel van Benedictus.
Een oblaat is geen monnik in een klooster die een celibatair leven leidt en dagelijks 6 tot 7 keer de getijden bidt in de kapel. Oblaten zijn over het algemeen mensen met een baan, met sociale verplichtingen, soms een partner en daarmee niet in de mogelijkheid om een monnikenleven te leiden. Toch is er de verbondenheid met een klooster en vanuit de behoefte om invulling hieraan te geven volg je een deel van het ritme in je eigen leefomgeving.
“Als thuismonnik ben je vrij om de geestelijke ordening die je zoekt aan te passen aan je persoonlijke omstandigheden.” – Sint Willibrordsabdij –
In mijn persoonlijke leven betekent oblaat zijn dat ik iedere ochtend en iedere avond mediteer en contempleer en daarnaast mezelf over de dag heen met enige regelmaat voor een kort moment terugtrek uit mijn bezigheden.
Als thuismonnik geef ik de richting en ordening aan mijn leven…
Ontmoeten
Wat verlang je?
Een goed gesprek
Wat weerhoud je?
En weer verder!
Wat gaat je plan zijn?
Benedictijns zijn is goed luisteren
en de noden van de ander horen.
Een boom met sterke wortels kan de meest woeste storm doorstaan, maar de boom kan niet opeens wortelschieten op het moment dat de storm aan de horizon verschijnt.